Koncert Inauguracyjny – 4 grudnia 2024 roku
Koncer Finałowy
Pierwszy dzień przesłuchań – 5 grudnia 2024 roku
Drugi dzień przesłuchań – 6 grudnia 2024 roku
Trzeci dzień przesłuchań – 7 grudnia 2024 roku
Nagrody i wyróżnienia – 8 grudnia 2024 roku
Koncert finałowy – 8 grudnia 2024 roku
Młodzieżowy Międzynarodowy Konkurs Wiolonczelowy im. K. Wiłkomirskiego to impreza skupiająca młodych wiolonczelistów – uczniów szkół muzycznych I i II stopnia ze wszystkich ośrodków w Polsce, z możliwością uczestnictwa kandydatów z zagranicy. Konkurs jest dwuetapowy i przebiega w trzech kategoriach wiekowych – do lat 13, 15 i 17. Konkursy odbywają się w Poznaniu od 1991 roku w cyklu 2-letnim, a organizatorem ich od początku istnienia jest POSM I st. nr 2 im. Tadeusza Szeligowskiego ul. Bydgoska 4. Organizatorów wspierają Władze Miasta Poznania oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Pierwotnie konkurs wiolonczelowy był imprezą regionalną. W 1992 roku uzyskał rangę konkursu ogólnopolskiego, a już w kolejnych edycjach uczestniczyli także młodzi artyści z innych państw – Austrii, Białorusi, Chorwacji, Estonii, Finlandii, Francji, Kazachstanu, Niemiec, Rosji, Szwajcarii i Ukrainy. Grono jurorów konkursu wszystkich edycji stanowią wybitni wiolonczeliści i pedagodzy Akademii Muzycznych w Polsce oraz artyści zapraszani z zagranicy.
W latach 1991 do 2002 funkcję przewodniczącego jury pełnił prof. Andrzej Zieliński – Akademia Muzyczna Warszawa, w roku 2004 prof. Kazimierz Michalik – Akademia Muzyczna Warszawa, a w roku 2006 i 2008 obowiązki przewodniczącego przejął prof. Stanisław Pokorski – Akademia Muzyczna Poznań. Prof. Stanisław Pokorski i prof. Stanisław Firlej – Akademia Muzyczna Łódź, jako członkowie jury współpracowali z konkursem od początku jego istnienia do 2008 roku. W komisjach oceniali również prof. Krzysztof Sperski – Akademia Muzyczna Gdańsk, prof. Urszula Marciniec-Mazur – Akademia Muzyczna Wrocław, prof. Zdzisław Łapiński – Akademia Muzyczna Kraków, mgr Jadwiga Ewald – Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I i II st. Gdańsk, mgr Arkadiusz Broniewski – Zespół Szkół Muzycznych Poznań.
Wśród artystów jurorów zapraszanych z zagranicy w pracach jury uczestniczyli: prof. Stanislav Apolin – Akademia Muzyczna Praga, prof. Cecylia Barczyk – Uniwersytet w Towson USA, prof. Michael Flaksmann – Hochschule für Musik Mannheim, prof. Bedřich Havlik – Akademia Muzyczna Brno, prof. Angelica May – Hochschule für Musik Wiedeń, prof. Nikolai Szczerbakow – Akademia Muzyczna Mińsk, prof. Werner Taube – Hochschule für Musik Stuttgart, prof. Victoria Yagling – Akademia Muzyczna Helsinki, prof. Jan Haliska – Akademia Muzyczna Ostrava, prof. Rimantas Armonas – Akademia Muzyczna Wilno, prof. Markus Nyikos – Universität der Künste Berlin.
Zdaniem pedagogów, obserwatorów i recenzentów, Młodzieżowe Konkursy Wiolonczeloweim. K. Wiłkomirskiego w Poznaniu w istotny i znaczący sposób przyczyniły się do podniesienia poziomu gry wiolonczelowej w polskim szkolnictwie muzycznym.
O randze konkursów i trafności ocen sądu konkursowego świadczą losy artystyczne licznego już dziś grona laureatów tej imprezy. Wielu z nich to późniejsi studenci i absolwenci renomowanych uczelni w Europie i Stanach Zjednoczonych, laureaci prestiżowych konkursów międzynarodowych i koncertujący wiolonczeliści i pedagodzy – m.in. Arkadiusz Dobrowolski, Katarzyna Górska-Polonek, Rafał Kwiatkowski, Jarosław Domżał, Michał Dmochowski, Marcin Zdunik.
Kazimierz
Wiłkomirski
Kazimierz Wiłkomirski (1900-1995) studiował w latach 1911-17 w Cesarskim Konserwatorium w Moskwie u Alfreda von Glehna (wiolonczela). W latach 1919-23 kontynuował studia w Konserwatorium w Warszawie w klasie kompozycji Romana Statkowskiego i dyrygenturę pod kierunkiem Emila Młynarskiego, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Jednocześnie w latach 1919-21 pracował jako wiolonczelista w orkiestrze Opery Warszawskiej.
Po wojnie, w latach 1945-47 był rektorem i profesorem dyrygentury Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi. Od 1947 do 1952 pełnił funkcję dyrektora i pierwszego dyrygenta Państwowej Filharmonii i Opery we Wrocławiu, będąc jednocześnie profesorem dyrygentury, a w latach 1950-52 dziekanem Wydziału I Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu. W latach 1952-57 był dyrektorem Państwowej Opery i Filharmonii w Gdańsku oraz profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie. Od 1963 mieszkał w Warszawie, gdzie pełnił funkcję kierownika Katedry Kameralistyki Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej.